et verschil tussen egoïstisch zijn en goed voor jezelf zorgen.
Tijdens een van de Into the Wild tochten afgelopen weken werd er een mooie vraag gesteld door Marieke. Hoe weet ik of te egoïstisch ben of dat ik goed voor mezelf zorg? Mooie vraag om onderweg een één-op-één oefening mee te doen.
We kwamen aan bij een kruispunt met allemaal verschillende paden, betonpaden, kleine paden, veel bos. En ik vroeg haar om eerst het pad te kiezen waar de egoïst voor zou gaan. Die graag haar eigen ruimte wilde beschermen. Het werd een betonnen fietspad en daar ging ze. Met ferme pas op weg. Er hoefde niemand mee en ook mij werd vriendelijk verzocht me even van haar pad te verwijderen. Ze voelde direct een hardheid over zich heen komen. En liep door tot een brug. Daar stond ze stil en ik vroeg wat er gebeurde.
Marieke gaf aan dat als ze hier over heen zou gaan het een soort point of no return werd. Of ze dan iets kapot zou maken wat ze eigenlijk niet wilde. Ik vroeg haar toch een paar stappen op de brug te zetten om te voelen wat er zou gebeuren. Ze liep bedachtzaam de brug op en voelde vrij snel dat ze zich daar heel erg alleen zou voelen. En dat was niet de bedoeling.
Wat ze voelde is dat ze haar vrijheid wilde beschermen, haar net verworven vrijheid door ontslag te nemen, door eerder al uit een relatie te stappen die haar erg had beperkt, door zich niet meer aan te passen. Maar ze voelde ook dat door haar vrijheid op deze harde manier te beschermen ze zich ook weer afsloot van mensen die ze liefhad.
Door bijvoorbeeld net te doen alsof de ander niet open was, door in het oordeel over de ander te gaan zitten, kon ze zelf achter deze muur blijven. Dit is een voor mij herkenbaar trucje, voor veel vrouwen denk ik. Verbaal sterk en bij de ander, vaak partner neerleggen wat hij of zij niet goed doet. Terwijl eigenlijk wij het zelf zijn die ons afsluiten. Om iets te beschermen wat ons veel waard is. En in plaats van kwetsbaar en eerlijk over te zijn, zetten we ons net een tikje boven de ander. Net of wij het beter weten. En door dat onbewuste stukje stappen we in ons oordeel over de ander, houden we ze op afstand, in plaats van dat we ons verbinden en eerlijk zijn.
Nadat we het egoïstische stuk hadden verkend vroeg ik haar een pad te kiezen voor een andere manier. En ze koos een zacht bospad. Hier mocht ik wel naast haar lopen, liep ze langzamer, had oog voor haar omgeving. Bij een kleine splitsing ging ze naar links en ik naar rechts. Maar ook dit voelde goed voor haar, zacht. En tijdens de oefening besefte ze al dat deze manier veel opener en liefdevoller was. Veel meer in verbinding. Er hoeft niks met harde hand beschermd te worden. Wat er wel nodig is, is ruimte. Ruimte om zichzelf te zijn, om alleen te zijn, haar eigen pad te bewandelen en haar eigen keuzes te maken. Maar dit kan ook naast de ander, in verbinding met de ander zonder dat deze weg geduwd hoeft te worden.
Op het eerste pad mocht niemand anders komen en werden de fietsers die langskwamen boos aangekeken. Op het tweede pad was het niet storend dat er ook andere mensen waren, ze kon er immers altijd voor kiezen weer even op zichzelf te zijn wanneer ze dat wilde. Door een kleiner paadje in te slaan.
Na de oefening liepen we verder door de velden en opeens hoor ik achter me een stem die vroeg: “wacht even hoor, het valt ineens allemaal op z’n plek”. Tranen en inzicht. Over wat ze de afgelopen tijd heeft gedaan en hoe dit ook anders kan en mag. Voor zichzelf en voor de andere mensen in haar leven.
Prachtige puzzelstukjes die ineens op de juiste plek vallen. Tijdens de individuele trajecten maar zeker ook tijdens de Into the Wild tochten waar ik ook de tijd neem voor individuele coaching.
Wil jij ook een keer mee?
Into the Wild Drenthe – 2 dagen
Into the Wild Schier – 3 dagen
Individueel traject van 4 maanden