Stel je je eens voor dat je kunt koppeltje duiken in geluk. Dat geluk er eigenlijk altijd is.
Als een soort constante factor, altijd bij je, in je, om je. Hoe zou je leven er dan uitzien?
Wat zou er niet meer zijn? Welke last zou je niet meer met je meenemen?
“Het stuk wat er wegvalt is eigenlijk het stuk wat jij van jezelf niet accepteert”. Dit las ik in het mooie boek van Vera Helleman: Moeiteloos JeZelf zijn.
Dus stel dat je je zorgen maakt om je werk. Dat het bijvoorbeeld niet snel genoeg gaat, of niet goed genoeg, dat je je bedrijf niet op gang krijgt of het niet loopt zoals jij wilt. Dan is dat blijkbaar iets waar jij erg aan gehecht bent. En is succes op werkgebied een belangrijk onderdeel van wie je denkt te zijn.
Mochten je plannen niet lukken op het tempo waarmee je het in gedachten hebt of op de manier waarmee je het in gedachten heb, dan zou je het gevoel kunnen krijgen dat je niet goed genoeg bent. Of nutteloos, zonder bijdrage te leveren.
Misschien herken je dit? Of in een andere situatie, het kan ook gaan over je relatie, je ouderschap, alles waar je niet tevreden over bent.
Door het werk wat ik doe weet ik dat bijna iedereen af en toe wel even verdrinkt in dit soort gedachten. En ja ook ik. Of het nu gaat om je werk, je relatie of welk thema dan ooit in je leven. Er is altijd wel iets wat niet gaat zoals je wilt. En dus is er altijd iets wat je wilt veranderen.
Iets loopt er dus niet zoals jij graag wilt en hierdoor kom jij terecht in een overtuiging.
Een overtuiging die je waarschijnlijk al bij je draagt vanuit de tijd dat je een kind was. Bijvoorbeeld dat je hard moet werken om succesvol te zijn. Of dat je niet goed genoeg bent of het niet waard bent.
Nu neem ik aan dat als je deze tekst leest, je geen kind meer bent. Maar een volwassen man of vrouw. Die volwassen keuzes kan maken en niet als een kind hoeft te gaan stampvoeten of in een klein hoekje hoeft weg te kruipen.
Je bent dus een volwassen persoon en deze angsten en overtuigingen komen uit de tijd dat je kind was. Dus niet vanuit nu. Ze hoeven ook niet weg, het kleine meisje of jongetje is ook deel van jouw. Maar in plaats van dat je deze gedachten de baas over je laat zijn kun je gaan zien dat ze niks te maken hebben met dit moment. In feite kun je dus jezelf een aai over de bol geven en ervoor zorgen dat deze gedachten je niet in de greep houden. Ze zijn niet reëel.
Als je ze kunt zien als gedachten en gevoelens, dus er als het ware wat afstand van kunt nemen. Er getuige van zijn. Dan kun je ook zien dat jij dit niet perse bent.
Stel je maar eens voor dat je gedachten de wolken zijn en jij de zon.
Die zon schijnt altijd. Echt waar, die stopt niet met schijnen. En dit is ook het geluk waar je in kunt koppeltje duiken, altijd. Het enige wat er gebeurt is dat er wolken voor de zon komen. Deze wolken zijn je gedachten en je gevoelens. Deze kunnen zichzelf ook groter maken, nog meer wolken en nog minder zon. Terwijl die zon er altijd is en jij ervoor kunt kiezen om daar te zijn.
En als je nu denkt dat dat niet kan. Dan is dat weer een wolk die voorbij de zon komt. Een gedachte die je voor waar aanneemt omdat jij de overtuiging hebt dat het niet kan.
We zijn nu eenmaal mensen en we zullen altijd gedachten en gevoelens hebben. Gelukkig maar, want hierdoor kunnen we ook genieten van het leven. Ik raad je dus zeker niet aan om heel zen op een kussentje te gaan zitten de hele dag.
Maar leef! Laat gevoelens door je heen razen, laat de wolken van je gedachten door je heen kolken.
En besef telkens weer dat het wolken zijn. En jij bent de zon. Ze hoeven niet weg, gaan ook niet weg. Je hoeft dus ook niks te veranderen. Het enige wat je kunt doen is besluiten in het hier en nu zijn. Om te kiezen meer de zon te zijn en je niet mee te laten drijven op al die wolken. Niet leven in de angsten van het verleden, niet leven in de angst voor wat er kan gebeuren in de toekomst maar NU. En daar is ook de zon.
Vind je dit vaag? Dan even praktisch. Als jij gaat zien dat je niet je gedachten bent. Dat jij je niet hoeft te identificeren met een rol of een baan of gevoel dan gaat je leven er een stuk makkelijker uitzien. Dan hoef je niet meer te vechten. Niet de hele tijd te klussen en te proberen alles beter en anders te maken. En dan kan jij met twee voeten op de grond, zonder vaag te zijn veel meer genieten van het leven.
Koppeltje duiken in geluk. Zouden we dat niet allemaal het liefste willen?