Hoe zorg je voor een blijvend effect na een retraite of coaching traject?

Het is alweer 3 weken geleden dat ik op retraite was.

In Orvelte op de prachtige lokatie van Smalhoorn, bij Zijn en Worden. Aanrader!

Drie en halve dag van de wereld. Uit het dagelijks leven en helemaal tijd voor mij. Ook deze keer kreeg ik weer diverse bescherming mechanismes van mijn ego onder ogen. Die van alles probeerden te beschermen wat bij nader inzien helemaal niet beschermd hoefde te worden.

Erg grappig vond ik de ook wel genoemde spirituele bypass.

Er was een punt in de retraite dat ik het liefst alleen nog maar in de tuin wilde gaan zitten mediteren. Vooral alleen. Geen mensen, geen gepraat, geen ego. Alleen maar rust en ruimte, eindeloze ruimte…. Ook dat bleek weer een mindtrick, met humor ontmaskert. Een vorm van bescherming om iets niet te hoeven voelen, iets niet te hoeven zien. Ons ego is zo slim. Uiteindelijk leven we natuurlijk niet op een onbewoond eiland, dus het zou niet handig zijn als een retraite je als inzicht meegeeft altijd alleen te gaan zijn.

Er kwam ook ter sprake dat het tijd kan zijn voor een keuze.

Kies je ervoor om in je verhaal te blijven zitten, te blijven sleutelen?

Kies je ervoor telkens weer te proeven van een retraite, weer een nieuwe coaching methode.

Of ga nu je eens structureel kiezen om anders in het leven te staan.

Kiezen om uit de verhalen te blijven.

Kiezen om in het moment aanwezig te zijn.

Ik ben bijvoorbeeld erg goed in sleutelen. Dus er gebeurt iets en in mijn gedachten ga ik er mee aan de haal. Ik maak er een verhaal omheen. Vaak gebaseerd op aannames en verwachtingen. Op basis hiervan ga ik dan dingen doen. Of ik ga sleutelen omdat ik iets niet genoeg vind aan mezelf en dat wil verbeteren. Komen ook veel acties uit.

En ja, eigenlijk ben ik behoorlijk klaar met al dat gesleutel.

Dus is het tijd om een keuze te maken. Want ik weet welk effect het heeft op mijn leven. Dat heb ik al vele keren mogen ervaren. Veel meer ontspanning, blijdschap, genieten, creativiteit en dus uiteindelijk meer geluk en vrijheid. Dus mooi zou je zeggen, die keuze is gemaakt.

Ha, en dan de praktijk. Want het is verdorie best heel erg moeilijk. Want mijn ego is zo gek op verhalen, op klussen, op beter maken en veranderen. Lekker hard werken, liefst met een beetje lijden erbij. Want ja, het kan tenslotte niet allemaal moeiteloos gaan toch? 

Zodra ik weer een beetje geland was op aarde begon ik weer een nieuw verhaal te maken.

Over hoe ik dit nu moest gaan volhouden. Over hoe lastig het toch allemaal is. En zo moeilijk om te blijven in “Zijn”. Ik maakte een verhaal van angst die ik weer om me heen voelde kruipen en hoe onplezierig dat was. Had goede gesprekken met mensen over hoe non-dualiteit te combineren met de gewone dagelijkse realiteit, want daar gaat het toch om. Verhalen, verhalen.

En uit die verhalen, uit al dat denkwerk komt een heel simpel antwoord, wat er altijd al was. Wat ik ook wel wist zonder verhalen en gedachten.  Namelijk in het hier en nu blijven. Want nu zijn er geen verhalen, nu is er geen verleden en geen toekomst. Nu is er niks aan de hand. Check het maar eens voor jezelf. Ook al is je leven nog zo ingewikkeld en speelt er een boel, meestal is er niet zoveel aan de hand als je echt alleen maar in het moment blijft.

Dus daar ligt mijn uitdaging voor deze zomer. Hier was ik op verschillende manier al enige tijd meebezig, maar heb dus de keuze gemaakt om er meer aandacht op te gaan richten. Want het maakt mijn leven zoveel simpeler.

Voor mij helpen de volgende dingen, wie weet kun je er wat mee:

• Creativiteit. De laatste tijd ben ik erg veel bezig met kleur. Ik kleur mooie platen, ben een deken aan het haken,  klodder met verf en probeer van alles met aquarel. Hier kan ik in opgaan, dan ben ik gewoon even weg. De tijd gaat voorbij, soms vliegen er allemaal gedachten door me heen. En altijd kom ik weer terug bij wat ik aan het maken ben. Zeer rustgevend.
• De natuur in. Voor mij is buiten een van de makkelijkste plekken om in het hier en nu te komen. Vanochtend zat ik op de fiets. Ik deed even een klein rondje voor het werk. Zoefde over het asfalt en genoot van het geluid, voelde de eerste zon op mijn huid. Rook de zomer. En even was er niks anders dan dat. Zo fijn! Het is makkelijk als je alleen gaat wandelen om volledig in gedachten te gaan lopen. Mocht dit herkenbaar voor je zijn richt je aandacht dan op je zintuigen. Eerst 5 minuten kijken, 5 minuten luisteren, 5 minuten voelen, etc. Je zintuigen zijn altijd in het hier en nu. En al die gedachten die voorbij komen zijn ook prima, probeer alleen niet het verhaal in te duiken.
• Bezig zijn met de kinderen. Kinderen zijn echt een voorbeeld als het gaat over in het moment aanwezig zijn. En nu is het vakantie dus kan ik lekker met ze meedoen. En dan ook écht, helemaal meedoen. Dus spelen, springen van die hoge duikplank, elkaar natspuiten met waterpistolen, een boot inkleuren en bouwen. Nou ja, wat dan ook. Stap uit je zorgen en twijfels. Ga op in het moment met je kinderen, laat je meenemen in hun belevingswereld. Vinden zij ook nog eens erg leuk :).
• Meditatie. Om je eerlijk te zeggen, ik wilde er niet aan. Alles leuk en wel maar elke dag op een kussen zitten was niks voor mij. Kon ik niet. Had ik geen geduld voor. Wel 20 keer mee begonnen en telkens weer afgehaakt. En toch, moet ik nu op dit moment van schrijven zeggen dat wel helpt. En niet zo zeer om mezelf te dwingen om stil te zijn in mijn hoofd, want echt stil is het zelden. Het gaat er meer om dat ik mezelf elke dag tijd gun om contact te maken met de altijd aanwezige rust, stilte en ruimte in mezelf. Soms is het vijf minuten, soms een uur. Tijd om te zakken, te gronden, te voelen wat er allemaal door me heen gaat zonder er een verhaal van te maken. Zonder er ook maar iets meer te hoeven doen. En dat is gewoon heel erg fijn! En soms gaat het voor geen meter. Gister zat ik stuiterend op mijn mooie nieuwe eco-meditatiekussen. Vol met ideeën. En dat is ook prima. En dan kan ik nog steeds telkens even terug naar de stilte die overal achter zit, ook al is het maar heel even.

En als je je nu afvraagt hoe het komt dat ik als coach zelf nog met deze thema’s bezig ben, dat is het enige eerlijke antwoord dat ik ook maar een mens ben. Met verhalen, gedachten en emoties. Ook ik ben bezig met persoonlijke groei en bewustwording, volgens mij is dit een continue proces, waar je nooit mee klaar bent.

Ik wens je een hele fijne zomer en dat hoop dat je vaak kunt genieten van het moment! En natuurlijk kun je altijd met mij op pad als je dat aanspreekt.