Ik ben de afgelopen tijd veel bezig geweest met het thema boosheid. Mijn eigen boosheid en die van anderen.
Mijn eigen boosheid voelde als heeeeel veel boosheid en het idee om dat los te laten was/is best een tikje spannend. Liever gezegd erg spannend. Dan zou ik namelijk een stuk van mezelf moeten laten zien wat bijna niemand ziet. Behoorlijk ver buiten de veilige comfort zone. Ik heb gemerkt dat als ik bewust aan de slag ga met mijn boosheid, het me ruimte geeft. Ruimte voor verdriet, ruimte voor liefde, ruimte voor mezelf. Ik word minder een ongeleid projectiel wat gaat schreeuwen naar mensen die dat helemaal niet verdienen.
Boosheid is op verschillende manieren te gebruiken en te onderzoeken. Zo was ik vorige week op pad met een cliënt buiten in de natuur. Ze vroeg me haar te helpen om haar woede op te roepen, ze wilde zich krachtig voelen, kracht die ze nodig heeft op dit moment in haar leven.
Die kracht blijft vaak verstopt blijft onder sociaal wenselijk gedrag: wat zouden anderen wel niet van me denken als ik mijn echte boosheid laat zien? Dan denken ze vast dat ik gek ben! Misschien raak ik de controle wel kwijt als ik mijn boosheid los laat.
En toch zit er in die boosheid een kracht die je ook kan helpen om verder te komen, om keuzes te maken. We vonden een paar goede takken en een flinke oude boom. Het was even zoeken naar wat de boosheid opriep, de gedachte aan schoonmoeder deed wonderen.
Het bewegen en gebruiken van je eigen kracht kan er voor zorgen dat je je sterker voelt. In dit geval was dit nodig. En cliënt ging weg met een krachtige uitstraling, vol vuur en besloot thuis als het nodig was maar eens wat vaker hout te gaan hakken.
Bovenstaand voorbeeld gaat over het inzetten van boosheid op een positieve manier, om juist de kracht te voelen die je in je hebt. Boosheid is ook een bescherming. Dat juist een deel van jouw beschermt wat heel erg klein en kwetsbaar is. Dit kan zich bijvoorbeeld uiten in woede en afstandelijkheid. In kilte en je afsluiten van andere mensen.
Het is niet makkelijk om inzicht te krijgen in je eigen donkere kanten. Het is confronterend. Toch als je werkt met je boosheid en ontdekt wat je boosheid eigenlijk beschermt, dan ga je dingen snappen. En zien vanuit welke pijn je boosheid inzet. En vaak heeft dat heel weinig te maken met de situatie waar je nu inzit en de mensen die je nu om je heen hebt. Je gaat het opmerken dat je weer in dezelfde cirkel rond gaat en in dezelfde ruzie beland met degene die je het meest liefhebt. Want ja, de mensen waar we het meest van houden kennen onze boosheid wel, toch?
Dus ik zeg wees af en toe eens lekker boos! Laat gaat, laat los, ga schreeuwen en stampen. Liefst buiten in de natuur. Daar is niemand die commentaar op je geeft, geen oordeel.
Vind je het spannend en wil je dit liever doen met iemand die er ervaring mee heeft? Bel me dan!