Balans
Tijdens mijn coaching opleiding ging een van de eerste lesdagen over balans. Je kiest een boom uit buiten die je opvalt. Vervolgens kijk je naar de boom en wat deze voor je symboliseert op het gebied van je balans in je leven. Hoe staat het daarmee, wat wil je er mee etc. Prima oefening, niks mee mis. Het is goed om te weten hoe het is in je huidige situatie. En een tijdje ben ik ook bezig geweest naar het zoeken van balans.
Alleen het afgelopen jaar begon ik me af te vragen of het wel nodig om te streven naar balans?
Mag het misschien ook zo zijn dat er helemaal geen balans is?
Zorgt al ons gezoek naar balans niet juist naar saaiheid en de boel onder controle houden?
Toen ik nog in Ecuador zat (heb daar tien jaar gewoond) zei ik altijd dat ik het leven daar zo veel extremer vond. Met hoge pieken en zeer diepen dalen. Elke dag weer anders, niet wetend wat je nu weer op je pad zou komen.
Nu is dat niet gek want daar reed ik regelmatig met een stokoude landcruiser door de bergen. En zo moest ik wel eens met alleen de handrem achteruit rijden langs een 1000m afgrond omdat de rest van de auto het niet meer deed. Of kwam ik een ambulance of bus tegen die uit de modder getrokken moest worden. Of onze hond Nina, die 33 cavia’s een kopje kleiner had gemaakt (was wel even een dorpsrelletje). Of die Amerikaan die z’n pink had gebroken omdat hij bijna tegen een koe was aangebotst. Of ernstiger, mensen die van kliffen afspringen en komen te overlijden. Een dagelijks leven wat behoorlijk uit balans was dus.
Nederlandse saaiheid
Een van de dingen waar ik tegenop zag toen ik weer naar Nederland kwam was die soort saaiheid die hier heerst. Alles leek hier zo onder controle. Aan de andere kant was dat juist ook een van de redenen om terug te komen naar Nederland als alleenstaande moeder. Rust, regelmaat, reinheid enzo. Het was fijn om een rustige basis te hebben waar vanuit ik weer opnieuw kon beginnen.
Inmiddels drie jaar later, nadat ik de rust en orde weer heb hervonden, kom ik er ook achter dat er eigenlijk nog steeds geen balans is in mijn leven. Ok, het is minder extreem spannend hier. En mijn levensfase is ook totaal anders. Want wat is spannend. Een nieuw leven beginnen met een man die twee kinderen heeft is ook best heel erg spannend, geloof me. En een huis kopen als startende ZZP’er, ook spannend. En gewoon volgen wat er op je pad komt en doen wat goed voelt is ook spannend.
In Ecuador probeerde ik wanhopig ergens een soort rust en balans te vinden. No way dat dat me is gelukt. Het zorgde eerder voor een boel frustratie, boosheid en onbegrip.
En nu begin ik te zien dat er eigenlijk helemaal geen balans is en hoe leuk dat is!
De ene week is het knetterdruk en de andere week fijn rustig. Het ene moment voel ik me blij en content. En de volgende dag kan ik best wel woest zijn. Er zijn maanden in het jaar waarop het lijkt alsof er weinig gebeurt, alsof het leven een beetje stilstaat. Heerlijk! En er zijn maanden waarbij ik een soort energie push in mijn rug voel en ik op volle snelheid alles aan mag pakken wat er op mijn pad komt en wat ik leuk vindt.
Dus eigenlijk is het zo dat hoe meer ik me over geef aan die flow, hoe minder ik op zoek hoef naar balans of wat dan ook. Overgave aan het ritme wat komt en gaat. Erop vertrouwend dat alles precies zo is en loopt zoals nodig is. En vanuit die hoek gezien is balans een illusie. Een schijnidee van veiligheid; “als ik nu alles in balans heb, dan komt het wel goed”.
Volgens mij bestaat het niet, want dan is er wel wat anders waardoor het niet goed is. En bovendien weet ik van mezelf dat ik het dan vervolgens weer saai ga vinden. Want ik vind het fijn als ik soms kan vliegen en dan weer kan landen. Dat het leven eigenlijk gewoon best magisch is.
En daar horen ook de minder mooie momenten bij.
Soms is het behoorlijk beroerd. Of verdrietig. En dan weer fantastisch. Het gaat volgens mij om alles te accepteren waar je op dit moment bent. Met alles wat daarbij hoort. Zodat het af te keuren, weg te stoppen of het er niet mee eens te zijn. Het gewoon te laten zijn. Gewoon elke dag even tijd te nemen voor alles wat er is. Stilstaan bij het moment. Voelen wat er speelt in je lijf. En de ene dag ben je blij. En de andere dag ben je misschien verdrietig. En dat is ok.
En natuurlijk is je hoofd het daar niet meer eens.
Tenminste mijn hoofd meestal niet. Want mijn gedachten weten alles beter en keuren van alles af. Maar zorgt dat nu voor meer balans? Het volgen van je hersenspinsels? Of zorgt dat juist voor die nep-balans? Die ervoor zorgt dat je niet je hart gaat volgen en gaat vliegen.
Tuurlijk is het eng om het streven naar balans los te laten. Want stel dat je valt?
Maar oh! Wat als je vliegt. Zodat het leven magischer, verrassender en leuker wordt!
Vlieg je met me mee naar Ecuador op 22 mei? En als dat een tikje ver voor je is, dan kan ik je ook van dienst zijn in Drenthe!